EDSA 39
39th Anniversary of the EDSA People Power Revolution
“Yung nakaraang 39th anniversary of the EDSA revolution, mga easily 75% of those who were on the streets were young people. They were young people from universities, kaya very crucial ito. Students, enlightened students should take the lead in really going everywhere to re-educate our people. Our people have not given up."
Fr. Robert Reyes

“As followers of Christ, we are called to be bearers of truth, justice, and righteousness. Our faith is not passive; it demands that we take a stand against oppression and work for the liberation of the poor and the marginalized. The spirit of EDSA People Power 1 is a testament to this call—a powerful reminder that when people are united in faith and purpose, they can overcome even the most entrenched forms of tyranny.
The victory of EDSA was not just a political triumph; it was a moral and spiritual awakening. It showed us that courage, compassion, and solidarity could break the chains of dictatorship. People from all walks of life—rich and poor, religious and secular, young and old—came together with a shared hope: to reclaim their dignity and restore democracy. This was more than just an act of resistance; it was an expression of love for our country, fueled by faith in a God who sides with the oppressed.”

“…at noong talagang napaalis ang diktador, nagsaya hindi lang ang mga Pilipino, ngunit ang marami sa buong mundo. Nakakita tayo ng liwanag. Lalong-lalo na nanawala yung darkness. Hindi sa pamamagitan ng dahas. Hindi sa pamamagitan ng pagdanak ng dugo. Na yan yun ang karanasan ng marami sa buong mundo.
Napapaalis ang diktator. Nagkakaroon ng regime change sa pamamagitan po ng hindi pagdanak ng dugo. Hindi po nangyari yan. Kaya ang liwanag ay hindi lang na nawala ang dictatorship. Ang liwanag na nangyari ito sa pamamagitan ng mga tao. Sa pamamagitan ng panalangin. That’s why it was not only a people power. It was a prayer power.”

“…Tatlumpu’t siyam na taon na ang nakalipas, tayong mga Pilipino ay nagkaisa, tumindig, at buong tapang na humarap sa isang diktadurya. Wala tayong sandata kundi ang pananampalataya, pag-asa, at pagmamahal sa bayan. Iyon ang isa sa pinakamaliwanag na sandali ng ating kasaysayan—isang patunay na kapag nagkakaisa ang sambayanan, walang puwersang kayang humadlang sa tinig ng katotohanan.
Ngunit mga kababayan, ang diwa ng EDSA ay hindi isang alaala lang. Hindi lang ito dapat ipagdiwang tuwing Pebrero 25. Ang diwa ng EDSA ay dapat nating isabuhay araw-araw—sa pamamagitan ng pagiging mapanuri, mapagmatyag, at matatag laban sa mga umaabuso sa ating bayan…”